آقای روحانی پس از ثبت نام برای ریاست جمهوری: مهم ترین برنامه ما حفظ برجام است!
بیاییم کمی این سخن را بشکافیم. معنی این سخن چیست؟ اصلا برجام چیست؟ یک توافق است در موضوع هسته ای بین ایران و 6 کشور.
خب. این که «ما می خواهیم توافق را حفظ کنیم» دقیقا یعنی چه؟ این که مسلم است که جمهوری اسلامی به توافقات خود پایبند می ماند (این در مانیفست دینی و سیاسی جمهوری اسلامی است). حال چطور «آقای روحانی» می خواهد کاری کند که «طرف مقابل» به تعهداتش پایبند باشد؟ مگر می شود 6 کشور را خصوصا آمریکا را مجبور به کاری کرد؟ آیا روحانی می خواهد از قدرت نظامی برای مجبور کردن آمریکا برای حفظ تعهد استفاده کند؟ خیر و توانش را هم ندارد. پس می خواهد چه کند؟ احتمالا می خواهد به هر ترتیبی شده 6 کشور را از خود راضی نگه دارد. حال با گوش کردن حرف آنها. با دادن باج های بیشتر به آنها. با صحبت به نفع آنها و عدم صحبت به ضرر آن کشورها. و با راه های به قول خود دوستانه اما با «دشمن». و حاصل این کار جز ذلت و دخالت بیشتر آمریکا در ایران نخواهد بود.
سوال بعد از این سخن عجیب آقای روحانی این است: خود برجام که یک توافق است و به خودی خود ارزشی ندارد. بلکه «عمل» به آن توسط دو طرف است که می تواند موجب گشایش و به قول آقای روحانی برد برد شود. خب. حالا سوال می کنیم: آیا تا به حال 6 کشور و خصوصا آمریکا به تعهداتش در توافقنامه برجام عمل کرده است که آقای روحانی قصد دارد آن را حفظ کند؟ به نقل از توییت خود آقای ظریف می گوییم: آمریکا هم متن برجام و هم روح آن را زیر پا گذاشته است و به آن پایبند نبوده است. خب حالا باز سوال: توافقنامه ای که در آن فقط یک طرف توافق به تعهداتش کامل عمل کند و طرف دیگر نکند، چه ارزشی دارد که آقای روحانی می خواهد آن را حفظ کند؟! آیا جز ضرر و پذیرش تعهدات یک طرفه است؟
مگر تا به حال برجام برای کشور منفعت داشته است که این قدر حفظ آن مهم است؟ مگر بعد از برجام کدام شاخص های اقتصادی رشد کرده است و بواسطه برجام کدام نفع و پیشرفت نصیب ایران شده است؟
خیلی جالب است: رییس جمهور آمریکا دائما می گوید ممکن است به برجام پایبند نباشیم، ممکن است آن را پاره کنیم و ....، اما متاسفانه رئیس جمهور ایران به جای این که جواب این ادبیات را مثل خود آنها بدهد، هر روزه برجام را به خورشید و ابر و نوزاد و .... تشبیه می کند و «مهم ترین» برنامه خود را حفظ برجام معرفی می کند. آیا خود این طور صحبت کردن برای یک کشور ذلت به حساب نمی آید؟ آیا این که ما نیاز و ضعف نشان دهیم که «به توافق هسته ای شدیدا نیاز داریم»، باعث خواری و ذلت ایران عزتمند و این ملت عزیز نیست؟
